تا کی غم این جهان فرسوده خورم تا چند جفای مردم سفله برم چون خال بتان حال دلم گشت تباه در چرخ کبودجامه خود نیست کرم جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۲۱۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/114090