چون شمع ز سر تا به قدم می سوزم من سوخته ام دگر به غم می سوزم در حسرت شیرین لب آن یار عزیز یک دم نه که تا به صبحدم می سوزم جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۲۲۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/114098