صبح برانداخت نقاب ای غلام می‌ده و برخیز ز خواب ای غلام همچو گلم بر سر آتش نشاند شوق شراب چو گلاب ای غلام بی نمکی چند کنی باده نوش وز جگرم خواه کباب ای غلام دور بگردان و شتابی بکن چند کند عمر شتاب ای غلام جان من سوخته دل را دمی زنده کن از جام شراب ای غلام آب حیات است می و من چو شمع مرده دلم بی می ناب ای غلام از قدح باده دلم زنده کن تا برهد جان ز عذاب ای غلام چون دل عطار ز تو تافته است تافته را نیز متاب ای غلام عطار نیشابوری : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۴۶۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/11416