مرا کام دل گر زیاری برآید خوشم، گر پس روزگاری برآید زهم گر بر آید دو عالم چه پروا مبادا که یاری ز یاری برآید بما چند کاوش، حذر کن ز آهی که از سینه دلفگاری برآید فکندیم کشتی ببحری و مشکل کزو پاره ای از کناری برآید زصحرای عشقت گلست آنچه روید محالست ازین دشت خاری برآید طبیب و غم عشق او جای رحمست چه از صرصری باغباری برآید طبیب اصفهانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۸۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/114342