همان گاه کاوس کی بود خوش که بگرفت سودان و مصر و حبش مگر بود سودابه دخت خدیو ز دریاش بردند زی شاه نیو اماسیس فرعون مصری نژاد فروهل همی خواندش اوستاد همان زنگه ی شاوران شاه زنگ که با شاه همراه بودی به جنگ ازو گاه فرعونیان گشت پست همه مصریانش بشد زیردست یکی خنجر آبگون برکشید جگرگاه آپیس را بردرید که بوغاش خواندند و مهتر خدای شب و روز بودند پیشش به پای همان قصه کو رفت بر آسمان بر ایزد بیازید تیر و کمان چو نیکو بیندیشی آغاز این بدانی که نبود جز این راز این میرزا آقاخان کرمانی : نامهٔ باستان : بخش ۲۴ - شاهنشاهی کیکاوس گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/114530