اگر به بستان آسیب دید نار از سیب بخانه باز پشیمان شده است از آسیب ز درد سیب بخون در غریق شد دل نار ز شرم نار برنگ عقیق شد رخ سیب می عقیق بران نار و سیب باید خورد ببانک رود و سرود و حدیث ناز و عتیب ز برف کوه شد سیمگون نشیب و فراز ز برگ باغ شده زردگون فراز و نشیب همیشه تا که جهان هست باد خسرو را ز بوسه دادن شاهان دهر سوده رکیب خدایگان جهان لشگری که هیچ کسی بر او روا نکند تنبل و فسون و فریب ز طبع ناصح او دور باد رنج و عنا ز جان حاسد او دور باد صبر و شکیب قطران تبریزی : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/115444