بسرای سپنج مهمان را دل نهادن بممسکی نه رواست زیر خاک اندرونت باید خفت گرچه اکنونت خواب بر دیباست با کسان بودنت چه سود کند که بگور اندرون شدن تنهاست قطران تبریزی : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۱۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/115447