چو چرخ باد خزان را بباغ راه دهد ببرگ سبز رزان باد رنگ کاه دهد ز ابر پیش هوا پرده سیاه کشد بکه سپیدی از آن پرده سیاه دهد بباده گونه چون مهر و ماه باد دهد بباغ گونه زر ابر مهر ماه دهد یکی ز زر همی دشت را زره پوشد یکی ز سیم همی کوه را کلاه دهد خدایگان جهان لشگری که روز نبرد ز خصم تاج ستاند بدوست گاه دهد بقاش بادا چندانکه ملک عالم را ز بدکنش بستاند به نیکخواه دهد قطران تبریزی : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۴۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/115484