بوستان زرد شد ز باد خزان تا هوا سرد شد ز باد بزان گشت رنگ رزان چو رنگ زریر ناگذشته بدست رنگ رزان میغ زی دست شه نهاده ز کوه همچو کوره سرای خشت پزان؟ شهریار جهان نشسته بناز دل ربوده بجود ازین و ازان دشت کرده ملا ز خون عدو جام کرده ملا ز خون رزان شاد و بی غم زیاد و دائم باد کژدم غم دل عدوش گزان قطران تبریزی : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۹۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/115536