آن ماه سرو بالا آن سرو ماه روی از روی او دلم نشکیبد به هیچ روی چشمم ز مهر ماهش گشته بسان ابر جسمم ز عشق سروش گشته بسان موی اشک و رخم ز عشقش چون برگ در خزان از عشق آن دو غالیه گیسو برنگ و بوی از حسرت دو نار و دو گلنار او مرا چون نار گشته چشم و چو دینار گشته روی چون ماه کاسته شدم از عشق روی آنکه ماه تمام سجده برد پیش روی اوی قطران تبریزی : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۱۴۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/115583