من تنگدل و تو تنگ خوئی من خوب سخن، تو خوبروئی با من بکن آن که لطف یزدان با روی تو کرد، از نکوئی برتنگ دلی من به بخشای کز، دل همه گرد غم بشوئی آخر بکنار من رسی باز چون گرد همه اثیر پوئی اثیر اخسیکتی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۶۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/116021