اول عمرم که هنگام سرور و ذوق بود عاری از علم و عمل در جهل و نادانی گذشت از طفولیت چو بگذشتم اسیر غم شدم بعضی آن هم در خیال عالم فانی گذشت آخر عمرم که ایام صلاح است و ورع در ندامت صرف گشت و در پشیمانی گذشت آه ازین عمری کزو ذوقی ندیدم هیچ گه غافل از کیفیت لذات روحانی گذشت فضولی : دیوان اشعار فارسی : مقطعات : شمارهٔ ۱۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/117136