ای که با عاشقان نه پیوندی بی تو دل را کجاست خرسندی زهره دارد که پیش نرگس تو دم زند جادوی دماوندی من ز شوقت چو شمع می‌گریم تو ز اشکم چو صبح می‌خندی تو ز ما فارغی و ما همه روز خویش را می‌دهیم خرسندی چند آخر من جگر خسته در تو پیوندم و تو نپسندی بنده‌ای چون فرید نتوان یافت اگرش می‌کنی خداوندی عطار نیشابوری : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۷۶۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/11721