خورشید ازل بتافت از روزن تن تا چهره خود ببیند اندر روزن گوید که چو روزن از میان برخیزد «من باشم و من باشم و من باشم و من » نسیمی : دیوان اشعار فارسی : رباعیات : رباعیات : شمارهٔ ۶۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/117669