دریغ کز اثر تندباد سخت سیاه شکست گلبنی از گلشن شرف ناگاه ز خاندان نبی هم زدودمان صفی برفت مردی دانش پژوه و کارآگاه جهان فضل و محامد سپهر هوش و ادب ابوالمفاخر و المجد امیر عبدالله امیر داشت تخلص که از کمال و هنر همیشه بر درش استاده بود خبل و سپاه بروز نیمه شعبان برات خلد و بقا گرفت و در صف مینو قدم نهاده براه ز ماتمش قد تیر دبیر شد چو کمان نمود اطلس نیلی فلک پرند سیاه ستاره گفت عفی الله عن جرائمه سپهر گفت سقی الله تربه و ثراه برای سال وفاتش امیری ازیم طبع کشید مصرع نغزی مناسب و دلخواه فقال ضم به آخر الفراق و قل لقد فقدت امیرالکلام عبدالله ادیب الممالک : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۱۶ - تاریخ رحلت امیر سید عبدالله خان اتابکی شاعر معروف گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/117996