اگر یک تن به گیتی درد یاران را طبیبستی خداوند محبت شاه مهرویان حبیبستی ز صوت عندلیب اندر چمن جانها برقص آید مگر در وصف او سرگرم دستان عندلیبستی گر او را بر فلک جانیست یا رب از چه رودایم رخش چون آفتاب و پنجه چون کف الخضیبستی چنان آویختم در دامن مهرش که پنداری ز حلق کودکان آویخته عود الصلیبستی به گیتی هر کسی را حق نصیبی داده است اما مرا از ملک و مال این جهان مهرش نصیبستی امیری را از او باید ادب آموختن گرچه به فرمان مظفر شه ممالک را ادیبستی ادیب الممالک : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۳۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/118013