در بوستان سروش همی روید از درخت وز آسمان ببارد دانش ز ماه و هور تابد هنر ز گوی گریبان بخردان چون ماه نو ز چرخ و می کهنه از خنور با فر شهریار تواناست پای لنگ وز توتیای مهرش بیناست چشم کور دانا چنانکه تشنه شتابد در آبگاه تازد به خاک راه شهنشه ز راه دور ادیب الممالک : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۸۸ - در مقدمه طبع شاهنامه در وصف دربار مظفرالدین شاه گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/118129