شهی که موردم تیغش اژدهائی بود هژبر پیکر و جادوکش و نهنگ اوبار توانم او را خواند آفتاب اگر شاید کز آفتاب بتابد ستاره هفت و چهار گه کشیدن بیرنگ آسمان کبود ز تیر خامه گرفت از دو پیکران پر کار ادیب الممالک : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۹۱ - در مدح حضرت امیر «ع » به پارسی خالص گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/118132