شهریاری که اهرمن شکن است گرچه در فرهی فروهه بود دست رادش بزرگ دریائی است که در او ابر و میغ کوهه بود در شکارش سپهر بند سپهر دام هر دام را خروهه بود آسمان کمان و تیرش تیر آفتابش کمان گروهه بود توسنش راست کهکشان بر تنگ مه نونال و کوه کوهه بود ادیب الممالک : دیوان اشعار : مقطعات : مقطعات : شمارهٔ ۲۱۵ - از دیباچه شاهنامه گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/118256