مرغ اسیرم، چمنم آرزوست بنده غریبم وطنم آرزوست خنده ی گل چیست؟ از آن غنچه لب خنده ی کنج دهنم آرزوست! تشنه ی سرچشمه ی کوثر نیم رشحه ی چاه ذقنم آرزوست دور ز کویت، چو روم سوی خلد؛ نالم و گویم؛ وطنم آرزوست! چون کشی از خلق نهانم ز کین گفتنت آن دم که: منم آرزوست! جان بدهم، گر تو بگویی بده از لبت این یک سخنم آرزوست دیده چو یعقوب شد آذر سفید یوسف گل پیرهنم آرزوست آذر بیگدلی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۲۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/118679