هم خنده خوش است و هم خرامت! خود گوی که نالم از کدامت؟! از دام مکن مرا هم آزاد ار مرغ دگر فتد بدامت یاد آر ز ناامیدی من چون غیر دهد ز من پیامت گیرم کام خود از تو روزی کآرم پی نعش خود دو گامت خرم نفسی که افتد آذر در سایه ی سرو خوشخرامت آذر بیگدلی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۴۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/118693