خوش آنکه شبی با تو سخن گویم و گریم! تو بشنوی و خندی و من گویم و گریم! گر در چمنم، سوی قفس بینم و نالم؛ ور در قفسم، حرف چمن گویم و گریم! رضوان چو دهد نار جنان، سیب بهشتم؛ نستانم و پستان و زقن گویم و گریم! گر روز و شبی، قامت و زلف تو نبینم؛ سرو چمن و مشک ختن گویم و گریم! هر کس بغریبان، نظر مهر کند؛ من بیمهری یاران وطن گویم و گریم بلبل دهن غنچه اگر بیند و نالد من خنده ی آن غنچه دهن گویم و گریم! آذر بیگدلی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۳۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/118791