ای صاحب مهربان که فیضت برخرد و کلان رسیده دانی جود خاص و سخای عامت بر پیر و جوان رسیده دانی وصف تو ز من بخلق عالم پیدا ونهان رسیده دانی بر من چه غم از ندادن ریع؟! ز اهل برکان رسیده دانی کشت املم، ز ظلم ایشان؛ باغی است خزان رسیده دانی گفتم که: بگیر ریع من زود، بر من چه زیان رسیده دانی گفتی که: بصبر کوش و، کارم از صبر بجان رسیده دانی در دل گله از توام نه، اما از دل بزبان رسیده دانی آذر بیگدلی : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ۵۶ - و له قطعه گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/118916