خدایگانا دست مبارکت شب دوش به یک ندب دو سه فارد بباخت بی تاخیر زیاد باد ترا زندگانی اندر ملک که کعبتین نکرد از برای من تقصیر سه تا ببردم و با خود ز بیم می گفتم پگاه خیز و ره خانه گیر و یاد بگیر به ده هزار ظرافت ندب به آخر شد به لعب رقص و کچول و به ضرب نغمه زیر کنون بماندم در انتظار آن رهنک سراسر سخن این است از طویل و قصیر مجد همگر : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ۴۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/120618