به حکم خواهش مولی الانام شمس الدین که دارد امرش بر سابق قدر پیشی امام و مفتی درس محمد ادریس خدایگان شریعت محمد کیشی نوشت چاکر و داعیش مجد پارسی آن که چون سعادت کرده ست بر درش خویشی کتاب حکمت و پند کلیله را به خطی که در ثمن برد از لولو ثمین بیشی به سال ششصد و هفتاد و دو به خطه حی که شد تهی ز بداندیش وز بداندیشی به عهد صاحب دیوان بهاء دولت و دین که شیر در گله بخت او کند میشی ز نوک کلکش چشم مخالف آن بیناد که این نماید بیشی و آن کند نیشی مجد همگر : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ۱۱۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/120691