خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت در دیده کشم به آشکار و به نهفت این عذر که آمدی کجا خواهم خواست وین لطف که کرده ای کجا دانم گفت مجد همگر : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۲۲۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/120944