دی بر سر ره چو دلستانم می رفت هوش از تن و طاقت از روانم می رفت او می شد و چشمم ز پی اش می نگریست دیدم به دو چشم خود که جانم می رفت مجد همگر : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۲۴۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/120958