این رنگ نگر که زلفش آمیخت وین فتنه نگر که چشمش انگیخت وین عشوه‌نگر که چشم او داد دل برد و به جانم اندر آمیخت بگریخت دلم ز تیر مژگانش در دام سر دو زلفش آویخت افتاد به دام زلف آن بت هر دل که ز چشمکانش بگریخت بفروخت دل من آتش عشق وانگاه بدین سرم فرو ریخت بر خاک نهم به پیش آن روی کین عشق مرا چو خاک بر بیخت سنایی غزنوی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/12131