منت ز سر زلف توام یکسر مو نیست چاکیست دلم را که سزاوار رفو نیست آن مه که مه چهارده‌اش چون مه‌رو نیست در شهر به نیکویی او هیچ نکو نیست آن سلسله کازادی او نیست میسر جز سلسله ی موی تو ای سلسله مو نیست منعم مکن از شاهد و مطرب که بهشتی گر هست جز آواز خوش و روی نکو نیست مشتاق اصفهانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۵۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/121461