خاک ار شوم بکوی تو گردم نمیرسد دردی ز دوری تو بدردم نمیرسد این درد دیگر است که جانم بلب رسید از درد یار و یار بدردم نمیرسد برگ خزان رسیده باغ محبتم رنگی برنگ چهره زردم نمیرسد ز افسردگی بمحفل یاران بدین خوشم کافت بشمعی از دم سردم نمیرسد نالان نیم ز جور تو نالم که بر دلم تیری چرا ز شست تو هر دم نمیرسد زین پس من و فراق که دستم به دامنش کوشش هزار مرتبه کردم نمیرسد مشتاق تافتاد ز هجر آتشم بجان برقی بآه بادیه گردم نمیرسد مشتاق اصفهانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۰۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/121504