خدات خواهی اگر از بلا نگه دارد مرا تو نیز نگهدار تا نگه دارد رسیده‌ائی به کمال جمال یوسف من ترا ز آفت گرگان خدا نگه دارد چراغ حسن ترا کافتاب پروانه‌ست سپهرش از دام باد صبا نگه دارد خوشم بسایه‌ات ای طایر همایون بال ترا زمانه ز دام بلا نگه دارد ترا که روح روان منی ز دیده خصم فلک نهفته چو آب بقا نگه دارد ز هجر وصل تو فریاد چند مشتاق مرا میانه خوف و رجا نگه دارد مشتاق اصفهانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۳۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/121538