راهب که ز داغ رحلت او خونابه ز چشم دوستان رفت پرواز گرفت مرغ روحش زین باغ بروضه جنان رفت رفت و زغمش فغان احباب هر دم ز زمین بر آسمان رفت هرچند زبان آتشین داشت زین بزم بگویمت چسان رفت گردید ز سرد مهری دهر خاموش چو شمع از میان رفت آخر دیدی چگونه زین باغ آن طایر طوبی آشیان رفت گردید ز نغمهای دلکش خاموش و زجرگ بلبلان رفت مشتاق برای سال فوتش تاریخ طلب بهر کران رفت گفتش ناگاه ره‌نوردی راهب صد حیف کز جهان رفت مشتاق اصفهانی : دیوان اشعار : ماده تاریخ : شمارهٔ ۹ - تاریخ فوت میرزاجعفر متخلص براهب گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/121750