بما دوش این مژده روح‌پرور ز فیض نسیم سحرگاه آمد که از کعبتین مه و مهر ما را همه نقش امید دلخواه آمد ز دور فلک کوکب ما ز پستی چو یوسف برون از ته چاه آمد سرش بود آخر همه سربلندی بما آنچه از بخت کوتاه آمد نخواهیم چون شمع ما تیره‌روزان بجان بعد ازین ز آتش و آه آمد که از روشنی کوکب طالع ما شب‌افروز چون مشغل ماه آمد جهان شد تهی از غم و پر ز عشرت که بدخواه رفت و نکوخواه آمد برای چه در پرده سنجم نوائی که عشرت فزا و الم کاه آمد ز اقلیم شاهنشهی رفت نادر برون و خدیو ملک جاه آمد برازنده تخت و دیهیم یعنی علی آن شه عرش در گاه آمد پس از رفتن آن جفا پیشه خسرو چو این عدل پرور شهنشاه آمد بگوشم ز مرغان گلزار غیبی بتاریخش این نغمه دلخواه آمد که چون نادر از کشور پادشاهی برون رفت سلطان علی شاه آمد مشتاق اصفهانی : دیوان اشعار : ماده تاریخ : شمارهٔ ۱۶ - تاریخ جلوس علی شاه گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/121757