شعر است و بس که خواندن او نام مرد را مشهور شهر و شهره خلق جهان کند روزی هزار بار سر زلف بشکند ترسم به عهد و دوستی من همان کند دایم همی کنم لب شیرینش را صفت آخر به بوسه ای دل من شادمان کند ادیب صابر : دیوان اشعار : ملحقات : قطعات : قطعات : شمارهٔ ۱۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/122893