تند خویی مرد را بیقدر در عالم کند باده از جوشیدن بسیار، خود را کم کند سر برون آورد عکس از روزن آیینه گفت: فیض صحبت میتواند سنگ را آدم کند! قامت از پیری نگردد اهل غیرت را دوتا پشت مردان را، تواضع پیش دونان خم کند بسکه ترسیده است چشمم، ز آشناییهای خلق آشنایی زخم من مشکل که با مرهم کند پاک بینی شیوه خود کن، که فیض چشم پاک در سرای خسروان آیینه را محرم کند نیست سست و سخت دنیا قابل شادی و غم واعظ ما گریه برخود، خنده بر عالم کند واعظ قزوینی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۱۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/124029