ضعف پیری آمد و، دست از جهان برداشتیم دل بمرگ خود نهادیم و، ز جان برداشتیم ضعف پیری ها بسی ما را ز پا افگنده بود قد دو تا کردیم، خود را از میان برداشتیم صرف شد عمر گرامی جمله در بی حاصلی ما چه حاصلها کزین آب روان برداشتیم! ضامن روزی زمین و آسمان و، ما ز خلق منت نان از زمین و آسمان برداشتیم نعمت الوان دنیا را به ما کردند عرض گوشه گیری را همین ما از میان برداشتیم واعظ قزوینی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۴۹۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/124205