ز آن موی میان، فکر مرا جانکاه است زآن زلف رسا، دست سخن کوتاه است خوش با دل زار عاشقان پیچیده است آن زلف مگر ز دودمان آه است؟! واعظ قزوینی : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۳۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/124412