آمد پیری و، زشت شد صورت تو از دست تو بگرفت ترا نکبت تو از بس بتن تو چشم چون پنبه شده است ماند به کمان پنبه زن قامت تو واعظ قزوینی : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۱۱۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/124490