هستی نبود، جز غم و رنج و تعبی دروی نبود نشان ز عیش و طربی شد هر که خلاص از خم این رشته عمر می دان که گسیخت ریسمان عجبی واعظ قزوینی : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۱۲۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/124498