خور اوج شاهنشهی، سایه حق محیط کرم، کوه مجد و شهامت «سلیمان ثانی » که روشن چراغی ندارد چو او خاندان کرامت ز سرکوب میخ وجود مخالف دهد خیمه عدل و دین را اقامت به او چشم خلق است روشن الهی ز چشم بد خلق دارش سلامت ز توفیق ایزد چو معمار عزمش بتعمیر این روضه افراخت قامت ز اتمام این گنبذش شد مهیا پناهی عجب ز آفتاب قیامت بتاریخش اندیشه رو داد و گفتم: «شد آباد این بارگاه امامت » واعظ قزوینی : دیوان اشعار : ماده تاریخ : شمارهٔ ۱۹ - تاریخ انجام ساختمان گنبذی گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/124531