شکر که «عباس شه » خلد سیر کرد چو طی دفتر ایام خود ساخت گرامی خلفی یادگار زنده از او کرد همان نام خود خسرو دین پرور عادل «صفی » آنکه ازو یافت جهان کام خود خاست چو بر پا علم دولتش صبح از او کرد جهان شام خود خانه دین، زین خور تابنده باز دید پر از نور در و بام خود جامه دارایی این ملک را قدر بیفزود ز اندام خود دور به عدلش ز حوادث گرفت نقد ز کف داده آرام خود چشم دلش، بیند الهی مدام پر ز می لطف خدا جام خود صعوه صفت، جان و تن دشمنان بیند الهی همه در دام خود کرد چو تاریخ جلوسش طلب واعظ ما از دل ناکام خود از سر اخلاص دعا کرد و گفت: «باد جهانگیر چو انعام خود» واعظ قزوینی : دیوان اشعار : ماده تاریخ : شمارهٔ ۳۰ - تهنیت و تاریخ جلوس شاه صفی ثانی «شاه سلیمان » گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/124542