می‌رسم از راه و دارم استری کز باب جوع قوت دندان ندارد ورنه قنطر می‌خورد حرص کاهش هست تا حدی که گر بگذارمش کهگل دیوار این ده را سراسر می‌خورد وحشی بافقی : گزیده اشعار : قطعات : شمارهٔ ۱۷ - استر گرسنه گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/13626