ای خداوند که چون مرکب آهو تک تو ناورد کره گر آهو همه مرکب زاید مرکبی دارم و از حسرت یک مشت علف بر علفزار فلک بیند و دندان خاید نسبتی هست چو با اسب تو او را در اصل گر ز پس مانده خویشش بنوازد شاید وحشی بافقی : گزیده اشعار : قطعات : شمارهٔ ۲۱ - استر بی‌علف گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/13630