چون فروماندی ز بد کردار خویش پارسا گشتی کنون و نیک خو آن مثل کز پیش گفتند، ای پسر، من به شعر آرم کنون از بهر تو گند پیری گفت که‌ش خوردی بریخت «مر مرا نان تهی بود آرزو» ناصرخسرو : دیوان اشعار : قصاید : قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/14095