رخسار تو را که ماه و گل بنده بود لشکر گه آن زلف سر افکنده بود زلفت به شکار دل پراکند آری لشکر به شکارگه پراکنده بود خاقانی : دیوان اشعار : رباعیات : رباعی شمارهٔ ۱۴۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/15140