تختهٔ عشق برنوشتم باز برنویس ای نگار تختهٔ ناز تا بر استاد عاشقی خوانیم روزکی چند باب ناز و نیاز ورقی باز کن ز عهد قدیم باز کن خاک عشوه از سر آز هین که روز و شب زمانه همی ورق عمرمان کنند فراز چند گویی زمانه در پیش است بر وفای زمانه هیچ مناز قصه کوتاه کن که کوته کرد روز امید انتظار دراز انوری : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۶۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/15751