یک زمان از غم نیاسایم همی تا که هستم باده پیمایم همی می‌کنم تدبیر گوناگون ولیک بستهٔ تقدیر نگشایم همی چند باشم دروفای دلبران چون دمی زیشان نیاسایم همی جان و دل را در هوای مه‌وشان جز غم و تیمار نفزایم همی می‌روم هرجا و می‌جویم مراد عاقبت نومید باز آیم همی انوری : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۰۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/15882