یک زمان از غم نیاسایم همی
تا که هستم باده پیمایم همی
میکنم تدبیر گوناگون ولیک
بستهٔ تقدیر نگشایم همی
چند باشم دروفای دلبران
چون دمی زیشان نیاسایم همی
جان و دل را در هوای مهوشان
جز غم و تیمار نفزایم همی
میروم هرجا و میجویم مراد
عاقبت نومید باز آیم همی
انوری : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۰۰
گوهرین (گنجینه های مکتوب)
https://gowharin.ir
https://gowharin.ir/gowhar/15882