از من ای جان روی پنهان می‌کنی تا جهان بر من چو زندان می‌کنی آشکارا گشت رازم تا ز من خندهٔ دزدیده پنهان می‌کنی خون دلهای عزیزان ریختن گرچه دشوارست آسان می‌کنی زهره کی دارد به کردن هیچکس آنچه تو از مکر و دستان می‌کنی هرچه ممکن گردد از جور و جفا با دل مسکین من آن می‌کنی انوری : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۱۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/15893