این همه چابکی و زیبایی این چنین از کجا همی آیی چون مه چارده به نیکویی چون بت آزری به زیبایی مه نخوانم ترا معاذالله مه نهانست تا به پیدایی ماه سرد و ترست و رنگ‌آمیز شب دو و بی‌قرار و هرجایی کی توان کردنت همی مانند که تو خورشید عالم‌آرایی انوری : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۱۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/15898