ای یار، بیا و یاریی کن رنجه شو و غم‌گساریی کن آخر سگک در تو بودم یادم کن و حق‌گزاریی کن ای نیک، ز من همه بد آمد نیکی کن و بردباریی کن بر عاشق خود مگیر خرده ای دوست بزرگواریی کن ای دل، چو تو را فتاد این کار رو بر در یار زاریی کن ای بخت، بموی بر عراقی وی دیده، تو نیز یاریی کن فخرالدین عراقی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۲۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/19441